In de nacht van woensdag op donderdag, op 31 juli, overleed gildebroeder Wim van den Eijnde. Hij ging heen met stille trom. En dat zijn we eigenlijk niet gewend van hem. Het overkwam hem. Monter klom hij nog zelf in de ambulance richting Helmond. Daar bleek al ras dat het ernstig was. Gelukkig kon zijn gezin nog tijdig afscheid van hem nemen. En dat zal Wim zeker wel goed doen.
Want Wim hield van volk om zich heen. Gemakkelijk ging hij het gesprek aan. Hij hoorde ook graag het nieuws aan. Zoals al eerder in een artikel geschreven betreft het bij Wim en zijn Jo de zoete inval. “Vat unne stoel” was zowat het eerste wat Wim zei als je binnenkwam. Vervolgens kon het gesprek beginnen. Nooit en te nimmer kwam je zonder gespreksstof te zitten. Altijd bracht Wim wel een nieuw onderwerp ter sprake wat verdere verduidelijking benodigde. Van de skut wist Wim veel, heel veel, heel erg veel en soms wel eens teveel. En ook op papier legde Wim wetenswaardigheden vast over gildezaken. En dat is heel apart voor zijn tijd. Het meeste over het gilde is in verhalen doorverteld en nooit vastgelegd. Wim is, was en blijft één en al skut.
Zijn er opmerkelijkheden te beschrijven over Wim? Uiteraard. Met het gevaar dat niet de markantste zaken aan de orde komen. Dan toch. Wim mag zich het eerste LID VAN VERDIENSTE van het Sint Jorisgilde noemen. Wim staat binnen het gilde bekend als een wandelende encyclopedie. Wim is de langst actieve tamboer binnen de kring Peelland en mogelijk ver daarbuiten. Wim verzorgde voor een aanzienlijk deel dat al de verspreid liggende gildegronden bijeen kwamen en nu de volkstuin Doonheide vormen. Wim leeft in een koningsgezin. Zijn vrouw en vier kinderen vormden allen het koningspaar bij ons gilde. Wim zelf is de eerste Koningsgemaal naast zijn dochter Koning Coby. Wim is niet vereeuwigd bij de gildebeelden voor de Rabobank. Hij bleek toch wat te imposant qua afmeting. Wel is hij vereeuwigd in de verhalen op YouTube “mysteries van Gemert-Bakel” van rasverteller Ad Otten over Gemert en sinds kort pronkt Wim zijn portret als de tamboer van de rooi in de Sint Joris kapel.
Nog iets opmerkelijks is zijn betrokkenheid met de gruun kapel. Jarenlang opende en sloot Wim deze kapel naast zijn voortuin en dagelijks stak hij het eerste kaarsje op ter ere van Sint Antonius. Zo ontving hij ook waardering bij ons zustergilde. Ieder ouder gildelid kent wel verhalen over Wim en kijkt met dankbaarheid terug over zijn inzet voor ons gilde. Wim het gaat je goed. Je bent dan wel met de stille trom vertrokken maar het is wel zeker dat je bij Petrus met slaande trom voor de deur zal staan en die gaat zeker open. Wim bedankt. We wensen echtgenote Jo, zijn kinderen, zijn kleinkinderen en achterkleinkinderen veel sterkte toe.